เรียนภาษาจีนกับ 快乐汉语

1. 你好 [nǐhǎo] สวัสดีค่ะ
2. 老师好 [lǎoshīhǎo] สวัสดีคุณครู
3. 上午好 [shàngwǔhǎo] สวัสดีตอนเช้า
4. 下午好 [xiàwǔhǎo] สวัสดีตอนบ่าย
5. 晚上好 [wǎnshànghǎo] สวัสดีตอนเย็น
6. 你好吗？ [nǐhǎoma] คุณสบายดีไหม
   我很好 [wǒhěnhǎo] สบายดีมาก
7. 谢谢 [xièxiè] ขอบคุณค่ะ
   不客气 [bùkèqì] ] ไม่ต้องเกรงใจ
8. 对不起 [duìbuqǐ] ขอโทษ
   没关系 [méiguānxi ] ไม่เป็นไร
9. 再见 [zàijiàn] ลาก่อน
   明天见 [míngtiānjiàn] พรุ่งนี้ค่อยพบกันใหม่
10. 很高兴认识你 [hěngāoxìngrènshinǐ] /认识你很高兴 [rènshinǐhěngāoxìng] ดีใจมากที่รู้จักคุณ
11. 你叫什么名字 [nǐjiàoshénmemíngzì] ?เธอชื่ออะไรค่ะ (ครับ)
    我叫 [wǒjiào] …ฉันชื่อว่า…
12. 请进 [qǐngjìn] เชิญเข้ามาค่ะ (ครับ)
    请坐 [qǐngzuò] เชิญนั่งค่ะ (ครับ)
13. 请问 [qǐngwèn] ขอถามหน่อยค่ะ
    我想知道 [wǒxiǎngzhīdào] ฉันอยากทราบว่า
14. 大家好 [dàjiāhǎo] สวัสดีค่ะ (ครับ)
    我是bcc的学生 [wǒshìdexuéshēng] ฉัน(ผม)เป็นนักเรียนของร.ร.bcc
15. 上课 [shàngkè] เข้าเรียน
    下课 [xiàkè] เลิกเรียน
16. 请安静 [qǐng ān jìng] ให้เงียบสงบ
17. 你吃饭了吗 [nǐchīfànlema] เธอกินข้าวแล้วยัง
    吃了 [chīle] กินแล้ว
    没吃 [méichī ] ยังไม่กิน
18. 你喜欢吃什么 [nǐxǐhuānchīshénme] เธอชอบกินอะไร
    我喜欢吃水果 [wǒxǐhuānchīshuǐguǒ] ฉันชอบกินผลไม้
    米饭 [mǐfàn] ข้าวสวย, 鸡肉 [jīròu ] เนื้อไก่
19. 我会说汉语 [wǒhuìshuōhànyǔ ฉัน(ผม)พูดภาษาจีนได้]
20. 祝你生日快乐 [zhùnǐshēngrìkuàilè] ขออวยพรสุขสันต์วันเกิด
21. 欢迎您来泰国 [huānyíngnínláitàiguó] ยินดีต้อนรับที่ท่านมาเยือนประเทศไทย
22. 今天是几号？ [jīntiānshìjǐhào] วันนี้วันที่เท่าไร
    今天是**号 [jīntiān* *hào] วันนี้วันที่***
23. 今天星期几？ [jīntiānxīngqījǐ] วันนี้วันอะไร
    今天星期** [jīntiānxīngqī] วันนี้วัน… (วันจันทร์-อาทิตย์)
24. 现在几点了？ [xiànzàijǐdiǎnle] ขณะนี้กี่โมงแล้ว
    现在* * [xiànzài* *] ขณะนี้*
25. 你是哪国人 [nǐshìnǎguórén] เธอเป็นคนชาติไหน
    我是泰国人 [wǒshìtàiguórén] ฉันเป็นคนชาติไทย
26. 老师，我要去洗手间。 [lǎoshīwǒyàoqùxǐshǒujiān] คุณครู ฉัน/ผมขออนุญาตไปห้องน้ำค่ะ/ครับ
27. 中午我们去食堂吃饭吧。 [zhōngwǔwǒmenqùshítángchīfànba] พักเที่ยง พวกเราไปโรงอาหารทานข้าวกันเถอะ
28. 我们学校有中国老师。 [wǒmenxuéxiàoyǒuzhōngguólǎoshī] โรงเรียนของเรามีครูจีน
29. 泰国天气很热 [tàiguótiānqìhěnrè] อากาศของประเทศไทยร้อนมาก
30. 我们一起去吃饭 [wǒmenyìqǐqùchīfàn] พวกเราไปกินข้าวด้วยกัน
31. 今天我有中文课 [jīntiānwǒyǒuzhōngwénkè] 。วันนี้ฉัน/ผมมีเรียนวิชาจีน
32. 我爱我家 [wǒ’àiwǒjiā] 。ฉันรักครอบครัวของฉัน
33. 爷爷 [yéye] คุณปู่ 奶奶 [nǎinai] คุณย่า爸爸 [bàba] คุณพ่อ妈妈 [māma] คุณแม่哥哥 [gēge] พี่ชาย弟弟 [dìdi] น้องชาย姐姐 [jiějie] พี่สาว妹妹 [mèimei] น้องสาว
34. 我喜欢学中文 [wǒxǐhuānxuézhōngwén] ฉัน(ผม)ชอบเรียนภาษาจีน
35. 泰国首都是曼谷 [tàiguóshǒudūshìmàngǔ] เมืองหลวงของไทยคือกรุงเทพ ฯ
36. 中国首都是北京 [zhōngguóshǒudūshìběijīng] เมืองหลวงของจีนคือปักกิ่ง
37. 你去哪儿？ [nǐqùnǎér] เธอไปไหน
    我去学校 [wǒqùxuéxiào] 。ฉัน/ผมไปโรงเรียน
38. 恭喜发财 [gōngxǐfācái] ยินดีที่ได้ร่ำรวย
39. 天气很好 [tiānqìhěnhǎo] อากาศดี
40. 曼谷有大王宫 [màngǔyǒudàwánggōng] ที่กรุงเทพฯมีพระราชวังที่โอ่อ่า
    北京有故宫 [běijīngyǒugùgōng] ที่ปักกิ่งมีพระราชวังเดิม (แมนจู)
41. 你家在哪儿 [nǐjiazàinǎ r] ？บ้านของเธออยู่ไหน
    我家在曼谷 [wǒjiazàimàngǔ] 。บ้านของฉันอยู่กรุงเทพฯ
42. 我每天早晨七点来学 [wǒměitiānzǎochénqīdiǎnláixuéxiào] 7 โมงเช้าทุกวันฉัน/ผมมาโรงเรียน
    下午四点回家 [xiàwǔsìdiǎnhuíjiā] 4โมงเย็นกลับบ้าน
43. 我爱学校 [wǒàixuéxiào] ฉัน/ผมรักรร.ของเรา
44. 你去过泰国的大王宫吗? [nǐqùguòtàiguódedàwánggōngma] เธอเคยไปชมพระราชวังของประเทศไทยไหม
45. 这是什么？ [zhèshìshénme] นี่คืออะไร
46. 这是书 [zhèshìshū] 。นี่คือหนังสือ
47. 那是什么? [nàshìshénme] นั่นคืออะไร
48. 那是笔 [nàshìbǐ] 。นั้นคือปากกา-ดินสอ
49. 我喜欢看电视 [wǒxǐhuānkàndiànshì] 。ฉัน/ผมชอบดูโทรทัศน์
50. 我有很多好朋友 [wǒyǒuhěnduōhàopéngyǒu] 。ฉัน/ผมมีเพื่อนดีมากมาย
51. 唱国歌 [chàngguógē] ร้องเพลงชาติ
52. 男生 [nánshēng] นักเรียนชาย ，女生 [nǚshēng] นักเรียนหญิง
53. 唱歌 [chànggē] ร้องเพลง ，跳舞 [tiàowǔ ] เต้นรำ
54. 今天 [jīntiān] วันนี้,昨天 [zuótiān] เมื่อวาน,明天 [míngtiān] พรุ่งนี้
55. 学习汉语很有意思 [xuéxíhànyǔhěnyǒuyìsi] 。 ฝึกเรียนภาษาจีนมีความหมายมาก
56. 我们很高兴 [wǒmenhěngāoxìng] 。พวกเราดีใจมาก
57. 我们学校很美丽 [wǒmenxuéxiàohěnměilì] 。โรงเรียนของเราสวยงามมาก
58. 他 [她] 是谁？  [tā (tā) shìshuí] เขา (หล่อน) เป็นใคร
59. [她]是我的好朋友 [tā (tā) shìwǒdehàopéngyou] 。เขา (หล่อน) เป็นเพื่อนสนิทของฉัน/ผม
60. 出门走好路 [chūménzǒuhǎolù] ออกจากประตูเดินทางดี
61. 出口说好话 [chūkǒushuōhǎohuà] ออกจากปากพูดจาไพเราะ
62. 出手做好事 [chūshǒuzuòhàoshì] ลงมือทำความดี
63. 教室很干净 [jiàoshìhěngànjìng] 。ห้องเรียนก็สะอาดมาก
64. 新年好 [xīnniánhǎo] สวัสดีปีใหม่
65. 温故知新 [wēngùzhīxīn] หมั่นทบทวนศึกษาความหมายเก่า ๆ ก็จะซาบซึ้งความหมายใหม่ได้
66. 祝你新年快乐 [zhùnǐxīnniánkuàilè] ขออวยพรปีใหม่มีความสุข
67. 孝敬父母 [xiàojìngfùmǔ] กตัญญูต่อพ่อแม่
68. 国王万岁 [guówángwànsuì] พระมหาราชาทรงพระเจริญ (พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระเจริญ)
69. 珍惜时间 [zhēnxīshíjiān] ให้รู้จักทะนุถนอมกาลเวลา
70. 爱惜生命 [àixīshēngmìng] หวงแหนชีวิต
71. 坚持就是胜利 [jiānchíjiùshìshènglì] ความอดทนก็คือชัยชนะ
72. 你们在做什么？ [nǐmenzàizuòshénme] พวกเธอกำลังทำอะไร
73. 我们在学习汉语 [wǒmenzàixuéxíhànyǔ] 。พวกเรากำลังฝึกเรียนภาษาจีน
74. 你要买什么? [nǐyàomǎishénme] เธอต้องการซื้ออะไร
75. 我买书和本子 [wǒmǎishūhéběnzi] 。ฉันซื้อหนังสือและสมุด
76. 我是中国人 [wǒshìzhōngguórén] 。ฉัน/ผมเป็นคนชาติจีน
77. 今天上什么课？ [jīntiānshàngshényāokè] วันนี้เรียนวิชาอะไร
78. 今天上中文课。 [jīntiānshàngzhōngwénkè] วันนี้เราเรียนวิชาจีน
79. 音乐课 [yīnyuèkè] วิชาดนตรี， 图画课 [túhuàkè] วาดเขียน， 学课 [shùxuékè] เลขคณิต，体育课 [tǐyùkè] พละ
80. 我们的学校很大 [wǒmendexuéxiàohěndà] โรงเรียนของเรากว้างใหญ่ไพศาล
81. 下雨 [xiàyǔ] ฝนตก
82. 今年 [ [jīnnián] ปีนี้ ,明年 [míngnián] ปีหน้า, 去年 [qùnián] ปีที่แล้ว
83. 去玩儿 [qùwánr] ไปเที่ยว
84. 我们去中国 [wǒmenqùzhōngguó] 。พวกเราไปที่ประเทศจีน
85. 同学 [tóngxué] นักเรียน
86. 书 [shū] หนังสือ， 笔记本 [bǐjìběn] สมุด， 书包 [shūbāo] กระเป๋านักเรียน
87. 我有漂亮的衣服 [wǒyǒupiàoliangdeyīfu] ฉันมีเสื้อผ้าที่สวยงาม
88. 爱护花草树木 [àihùhuācǎoshùmù] ควรอนุรักษ์ดอกไม้และต้นไม้
89. 有志者事竟成 [yǒuzhìzhěshìjìngchéng] ความพยายามอยู่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้น
90. 尊老爱幼 [zūnlǎo’àiyòu] 。 เคารพนับถือผู้ใหญ่รักเอ็นดูต่อเด็ก
91. 信心 [xìnxīn] +决心 [juéxīn] +行动 [xíngdòng] =天才 [tiāncái] มั่นใจ + ตัดสินใจ + การกระทำ = พรสวรรค์
92. 行动是成功的开始 [xíngdòngshìchénggōngdekāishǐ] การกระทำคือเริ่มต้นของความสำเร็จ
93. 超越梦想 [chāoyuèmèngxiǎng] เหนือความใฝ่
94. 千里之行 ，始于足下。 [qiānlǐzhīxíng，shǐyúzúxià] การเดินทางเป็นพันลี้เริ่มต้นที่ก้าวขา
95. 一日之计在于晨。 [yīrìzhījìzàiyúchén] แผนการใน 1 วันอยู่ที่ช่วงเช้า
96. 海阔凭鱼跃 ，天高任鸟飞。 [hǎikuòpíngyúyuè, tiāngāorénniǎofēi] ทะเลที่กว้างใหญ่แล้วแต่ปลาจะว่ายวน, ฟ้าที่สูงแล้วแต่นกจะบิน
97. 只要功夫深。 [zhǐyàogōngfūshēn] ,ขอเพียงมีฝีมือที่ล้ำเลิศ
98. 铁棒磨成针。 [tiěbàngmóchéngzhēn] ฝนทั่งให้เป็นเข็ม
99. 学海无涯，学无止境 [xuéhǎiwúyá, xuéwúzhǐjìng] วิชาความรู้ไร้ขอบเขตเรียนไม่รู้จักจบ
100. 完了。 [wánle] เรียบร้อยแล้ว

• 盛装 [shèngzhuāng] เสื้อผ้าชุดที่สวยหรู
• 衣服 [yīfu] เสื้อผ้า
• 服装店 [fúzhuāngdiàn] ร้านขายเสื้อผ้า
• 商场 [shāngchǎng] ห้างสรรพสินค้า(shopping centre) --> 我看见商场在打折。 ผมเห็นที่ห้างสรรพสินค้ากำลังลดราคา
• 降温 [jiàngwēn] อุณหภูมิลดลง --> 最近有点降温。 ช่วงนี้อุณหภูมิลดต่ำลงนิดหน่อย
• 劳驾 [láojià] ขอโทษครับ(excuse me) --> 劳驾， 有我能穿的号码？ขอโทษครับ ไม่ทราบว่ามีไซส์ที่ผมสวมใส่ไหมครับ
• 样品[yàngpǐn] สินค้าตัวอย่าง --> 样品是什么号的？ สินค้าตัวอย่างไซส์อะไรครับ
• 我看看。 ขอฉันดูหน่อย --> 这是XL号他能穿。 อันนี้เป็นไซส์ XL ค่ะ เขาใส่ได้
• 稍等 [shāoděng] รอสักครู่(hang on) --> 请稍等。กรุณารอสักครู่ค่ะ
• 换 [huàn] เปลี่ยน --> 换大一号 เปลี่ยนใหญ่ขึ้นอีกไซส์หนี่ง,  能换一件大号的吗。 เปลี่ยนไซส์ใหญ่ขึ้นได้ไหมครับ
• 找 [zhǎo] หา(look for) --> 好的，我找找。 ได้ครับ ฉันขอหาดูก่อน
• 有哪些尺寸？ [yǒunàxiē chǐcùn] มีไซส์ไหนบ้าง
• 小号/S号 [xiǎohào] ไซส์ S --> 你穿S号就行。 เธอใส่ไซส์ S ก็ได้
• 中号/中吗/M号 [zhōnghào] ไซส์ M --> 这件就是M号。 ตัวนี้ไซส์ M
• 大号/大吗/L号 [dàhào] ไซส์ L
• 加大号/加大码/XL号 [jiādàhào] ไซส์ XL
• 加加大号/加加大码/XXL号 [jiājiādàhào] ไซส์ XXL
• 儿童码 [értóngmǎ] ไซส์เด็ก
• 成人码 [chéngrénmǎ] ไซส์ผู้ใหญ่
• 均码 [jūnmǎ] ฟรีไซส์
• 男装 [nánzhuāng] เสื้อผ้าผู้ชาย
• 女装 [nǚzhuāng] เสื้อผ้าผู้หญิง
• 男装码 [nánzhuāngmǎ] ไซส์ผู้ชาย
• 女装码 [nǚzhuāngmǎ] ไซส์ผู้หญิง
• 棉 [mián] ผ้าฝ้าย,cotton
• 丝 [sī] ผ้าไหม, silk
• 麻 [má] ผ้าลินิน, linen
• 尼龙 [nílóng] ไนลอน, nylon
• 混合纤维 [hùnhéxiānwéi] ใยสังเคราะห์, fabric synthetic
• 裙子[qúnzǐ] กระโปรง –> 裙子便宜了[qún zǐ pián yí le]。 กระโปรงถูกแล้ว
• 碎花裙 [suìhuāqún] กระโปรงลายดอก
• 碎花儿 [suìhuār] ลายดอก
• 长裙 [chángqún] กระโปรงยาว
• 短裙 [duǎnqún] กระโปรงสั้น
• 条 [tiáo] ตัว (ลักษณะนาม)
• 袖子 [xiùzǐ] แขนเสื้อ
• 钮扣孔 [niǔkòukǒng] รังดุมเสื้อผ้า
• 球衣 [qiúyī] เสื้อเชิ้ตโปโล
• 件 [jiàn] ตัว, ชิ้น (ลักษณะนาม) –> 一件衬衫。 เสื้อเชิ้ตหนึ่งตัว， 几件衣服。 เสื้อสองสามตัว, 这件有点小。 ตัวนี้ดูเล็กไปหน่อย
• 打折 [dǎzhé] ส่วนลดเป็นเปอร์เซ็นต์ --> 可以打折吗？ ลดได้ไหมครับ
• 打六折 หมายถึงขายในราคา 60% (ลด 40%)
• 特价 [tèjià] ราคาพิเศษ --> 这条裤子是特价的。 กางเกงตัวนี้ราคาพิเศษแล้วค่ะ, 不能在打折了。 ราคาลดอีกไม่ได้แล้วค่ะ
• 裤子 [kùzǐ] กางเกง –> 一条裤子。 กางเกงหนึ่งตัว， 这条裤子有折扣吗？ กางเกงตัวนี้มีส่วนลดไหมครับ
• 短裤 [duǎnkù] กางเกงขาสั้น
• 长裤 [chángkù] กางเกงขายาว
• 牛仔裤 [niúzǎikù] กางเกงยีนส์ --> 这牛仔裤现在打折吗？ กางเกงยีนส์นี้ช่วงนี้ลดราคาไหมครับ
• 西裤 [xīkù] กางเกงสแล็ค
• 衬衫 [chènshān] เสื้อเชิ้ต
• 长袖衫 [chángxiùshān] เสื้อเชิ้ตแขนยาว
• 长袖 [chángxiù] เสื้อแขนยาว
• 短袖 [duǎnxiù] เสื้อแขนสั้น
• 紧身胸衣 [jǐnshēnxiōngyī] เสื้อเกาะอก
• 面纱 [miànshā] ผ้าคลุมหน้าสตรี
• 裙子 [qúnzǐ] กระโปรง
• 裙裤 [qúnkù] กางเกงกระโปรง
• 连衣裙 [liányīqún] ชุดเดรส
• 内衣 [nèiyī] ชุดชั้นใน
• 乳罩 [rǔzhào] เสื้อยกทรง
• 内裤 [nèikù] กางเกงใน
• 游泳衣 [yóuyǒngyī] ชุดว่ายน้ำ
• 比基尼泳衣 [bǐjīníyǒngyī] บิกินี
• 旗袍 [qípáo] ชุดกี่เพ้า
• 帽子 [màozi] หมวก
• 顶 [dǐng] ใบ (ลักษณะนามของหมวก)
• 穿 [chuān] สวม, ใส่ –> 你喜欢穿牛仔裤吗？
• 皮带 [pí dài] เข็มขัด
• 裤带 [kùdài] เข็มขัด
• 领带 [lǐng dài] เนคไท
• 大衣 [dà yī] เสื้อนอก
• 雨衣 [yǔ yī] เสื้อกันฝน
• 外套 [wài tào] เสื้อโอเวอร์โค้ท
• 睡衣 [shuì yī] ชุดนอน
• 背心 [bèi xīn] เสื้อกล้าม
• 便服 [biànfú] ชุดลำลอง
• 制服 [zhìfú] ชุดเครื่องแบบ,ยูนิฟรอม
• 礼服 [lǐfú] ชุดเครื่องแบบพิธี
• 夜礼服 [yèlǐfú] ชุดราตรี
• 睡衣 [shuìyī] ชุดนอน
• 冬衣 [dōngyī] เสื้อกันหนาว
• V 型领 [V xínglǐng] เสื้อคอ V
• T恤衫 [t xùshān] เสื้อยืด （T-恤）
• 套服 [tàofú] ชุดสูท
• 西服 [xī fú] เสื้อสูท ใส่คู่กับ 西裤 [xīkù] กางเกงสแล็ค
• 条 [tiáo] ลักษณะนามของสิ่งที่เป็นเส้นยาวๆ เช่น แม่น้ำ, เน็ทไท, งู
• 有几条短裤？ [yǒu jǐ tiáo duǎn kù] มีกางเกงขาสั้นกี่ตัว
• 试一试 [shì yī shì] ลองหน่อย
  --> 我可以试一试吗？ ฉันขอลองหน่อยได้ไหม
  --> 可以试一下吗？  ขอลองหน่อยได้ไหม
• 试试 ลองเสื้อผ้า --> 您可以先试试。 คุณสามารถลองใส่ดูก่อนได้ค่ะ, 我能试试吗？ ผมขอลองหน่อยได้ไหม, 当然可以。 ได้สิค่ะ
• 试衣间 [shìyījiān] ห้องลองเสื้อผ้า(fitting room) --> 你试试吧，试衣间在那边。 เธอลองใส่ดูสิ ห้องลองอยู่ด้านนั้น
• 紧身 [jǐn shēn] คับ –> 这件衣服太紧身，穿着不舒服。 เสื้อตัวนี้คับเกินไป ใส่ไม่สบาย
• 合身 [héshēn] พอดีตัว(fitted)
• 肥 [féi] หลวม(เสื้อผ้า) --> 这件衣服太肥了。เสื้อตัวนี้หลวมเกินไป
• 太瘦了!  คับเกินไป
• 舒服 [shū fú] สบาย
• 好看 [hǎokàn] ดูดี(nice-looking)
• 觉得 รู้สึกว่า --> 你觉得我穿这件衣服怎么样？ ฉันใส่เสื้อตัวนี้เธอรู้สึกอย่างไร, 我觉得很好看。 ผมรู้สึกว่าดูดีมากเลย
• 合适 [héshì] พอดี
• 精神 [jīngshén] มีชีวิตชีวา --> 合适， 真精神。พอดี ดูแล้วดีมาก
• 不太合适 ไม่ค่อยเหมาะ, ไม่พอดี
• 裤腿 [kùtuǐ] ขากางเกง --> 裤腿太肥了。 ขากางเกงหลวมเกินไป
• 暂告无货 [zàngàowúhuò] สินค้าขาดสต๊อกชั่วคราว
• 脱档 [tuōdàng] สินค้าหมด
• 脱销 [tuōxiāo] สินค้าหมด
• 没货了 สินค้าหมด
• 到货 [dàohuò] สินค้ามาถึง --> 可能明天到货。 พรุ่งนี้สินค้าอาจจะมาถึง
• 新款 [xīnkuǎn] รุ่นใหม่, แบบใหม่(New style) --> 这是我们今年的新款。 สินค้านี้เป็นแบบใหมของเราปีนี้ค่ะ
• 收银台 [shōuyíntái]  เค้าเตอร์แคชเชียร์ (Cashier)

ชื่ออาชีพในภาษาจีน

บทสนนาเบื้องต้น

เวลาจะถามว่าคุณทำงานอะไร ก็ถามว่า

• 你做什么工作？คุณทำงานอะไร --> 我是…
• 你长大了想干什么？ โตขึ้นคุณอยากทำงานอะไร -->我想当…
• 工作 [gōngzuò] งาน, ทำงาน

เวลาตอบ ก็ง่ายนิดเดียว ใช้ประโยค 我是… (ผมเป็น…)  เช่น

• 我是翻译家。ผมเป็นล่าม

หรือถ้าต้องการบอกว่า อยากเป็น… ก็ใช้ประโยค

• 我想当… ผมอยากเป็น…
• 我想当老师。 ผมอยากเป็นครู (当 ก็คือ ดำรงตำแหน่ง, เป็น)

ศัพท์ที่น่าสนใจ

• 总理 [zǒnglǐ] นายกรัฐมนตรี
• 翻译家 [fānyìjiā] ล่าม , นักแปล
• 收款员 [shōukuǎnyuán] พนักงานเก็บเงิน
• 老师 [lǎoshī] ครู, อาจารย์
• 演员 [yǎnyuán] นักแสดง
• 模特儿 [mótèr] นางแบบ
• 男模特 [nán mótè] นายแบบ
• 女模特 [nǚ mótè]  นางแบบ
• 律师 [lǜshī] ทนายความ
• 工程师 [gōngchéngshī] วิศวกร
• 设计师 [shèjìshī] นักออกแบบ
• 建筑师 [jiànzhùshī] สถาปนิก
• 会计师 [kuàijìshī] นักบัญชี
• 药剂师 [yàojìshī] เภสัชกร
• 摄影师 [shèyǐngshī] ช่างภาพ
• 木工 [mù gōng] ช่างไม้
• 水管工人 [shuǐ guǎn gōng rén] ช่างประปา
• 电工 [diàn gōng] ช่างไฟฟ้า
• 焊接工 [hàn jiē gōng] ช่างเชื่อม
• 油漆工 [yóu qī gōng] ช่างทาสี
• 舞者 [wǔ zhě] นักเต้นรำ
• 歌唱家 [gē chàng jiā] นักร้อง
• 音乐家 [yīn yuè jiā] นักดนตรี
• 魔术师 [mó shù shī] นักมายากล
• 空姐 [kōng jiě] แอร์โฮสเตส (ย่อจาก 空中小姐)
• 导游 [dǎoyóu] มัคคุเทศก์
• 理发师 [lǐfàshī] ช่างทำผม
• 美容师 [měiróngshī] ช่างเสริมสวย
• 作家 [zuòjiā] นักเขียน, นักประพันธ์
• 漫画家 [mànhuàjiā] นักเขียนการ์ตูน
• 画家 [huàjiā] จิตรกร
• 翻译家 [fānyìjiā] นักแปล
• 音乐家 [yīnyuèjiā] นักดนตรี

Continue reading →

ภาษาจีนกับสำเนียงภาษาจีนกลาง （汉语与普通话）

汉语(hànyŭ) แปลว่าภาษาจีน 汉(hàn) เป็นชื่อของชนชาติฮั่น （汉族 hànzú）หรือเรียกว่าชาวฮั่น (ซึ่งในปัจจุบันคนจีน 92 เปอร์เซ็นต์เป็นชาวฮั่น) ส่วน 语(yǔ) แปลว่าภาษา ดังนั้นคำว่า 汉语(hànyŭ) จึงเป็นการเรียกตามชื่อของชนชาติฮั่น นอกจากชื่อนี้แล้ว ภาษาจีนยังใช้อีกสองชื่อบ่อย คือ 华语(huáyǔ 华 เป็นชื่อที่เรียกชาวจีนโดยรวม) หรือ 中国话 ( zhōngguóhuà 中国 แปลว่าประเทศจีน ส่วน 话 แปลว่า คำพูดหรือภาษา)

เนื่องจากประเทศจีนมีแผ่นดินอันกว้างใหญ่ไพศาล ประกอบกับชาวฮั่นมีประวัติการอพยพย้ายถิ่นที่อยู่ที่สลับซับซ้อนในช่วง 2,000 กว่าปี่ที่ผ่านมานี้ ดังนั้นในปัจจุบันนี้สำเนียงภาษาจีนของชาวฮั่นที่กระจายอยู่ทั่วไปในประเทศ จีนมีความแตกต่างกันเป็นอย่างมาก จนถึงขั้นที่ไม่สามารถสื่อสารกันได้เลย โดยทั่วไปแล้วสำเนียงที่ใช้อยู่ในบริเวณที่ใกล้เคียงกัน เปอร์เซ็นต์ในการเข้าใจกันก็จะสูง ยิ่งห่างกันไกลยิ่งพูดจากันไม่เข้าใจ อย่างเช่นสำเนียงปักกิ่งกับสำเนียงกวางตุ้ง แทบจะสื่อการกันไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน นี้ มีอุปสรรคมากมายในด้านการสื่อสารระหว่างคนจีน(ชาวฮั่น)ด้วยกันโดยตลอด จึงมีความพยายามที่จะให้คนต่างสำเนียงเรียนรู้การใช้สำเนียงเดียวกันที่เป็น ที่เข้าใจของทุกฝ่าย เมื่อถึงสมัยราชวงศ์หมิง ( 明朝 ค.ศ. 1368-1644 ตอนกลาง)ได้มีคำว่า 官话 (guānhuà  官 แปลว่า ราชการ 官话 จึงเป็นชื่อที่เรียกสำเนียงที่นิยมใช้ในหมู่ข้าราชการ) เกิดขึ้น ซึ่งก็คือสำเนียงปักกิ่ง สาเหตุทีนิยมใช้ในกันในบรรดาข้าราชการก็เป็นเพราะว่า ข้าราชการมีโอกาสรับตำแหน่งทั้งในกรุงปักกิ่งและต่างถิ่น รวมทั้งมีโอกาสบ่อยมากที่จะสัมผัสกับผู้คนต่างสำเนียง จึงมีความจำเป็นต้องใช้สำเนียงที่ง่ายต่อการเข้าใจของผู้คนทั่วไป กล่าวได้ว่า 官话 เป็นสัญลักษณ์ของการก่อตัวขึ้นของสำเนียงภาษจีนที่เป็นที่เข้าใจร่วมกัน ของคนจีน(ชาวฮั่น)ทั่วประเทศ

พอเข้าสู่สมัยราชวงศ์ชิง  (清朝 ค.ศ.1616-1911) ตอนปลาย เริ่มมีการรณรงค์ให้ใช้สำเนียงปักกิ่งอย่างจริงจังและต่อเนื่อง โดยมีการเสนอให้เปลี่ยนคำว่า 官话 เป็น 国语 (guóyǔ 国 แปลว่า ประเทศ 国语 จึงแปลว่า ภาษาหรือสำเนียงประจำชาติ)ซึ่งเป็นการเรียงชื่ออย่างเป็นทางการสำหรับ สำเนียงภาษาจีนมาตราฐาน

ปี ค.ศ. 1924 รัฐบาลจีนคณะชาติได้ทำการกำหนดและประกาศใช้ระบบการออกเสียงของ 国语 โดยยึดถือสำเนียงปักกิ่งเป็นสำเนียงมาตรฐาน คือภาษาจีนกลางหรือภาษาจีนแมนดาริน ( “แมนดาริน” มาจากคำว่า Mandarin ของภาษาอังกฤษ ซึ่งเป็นชื่อที่ฝรั่งเรียกสำเนียงปักกิ่งในช่วงปลายสมัยราชวงค์ชิง) และในปี ค.ศ. 1926 ได้เริ่ม “ขบวนการรณรงค์ให้ใช้ภาษาจีนกลาง”

ปี ค.ศ.1955 รัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีนได้เปลี่ยนชื่อ 国语 ให้เป็น 普通话 ( แปลว่า สามัญ ธรรมดา หรือทั่วไป 普通话 จึงหมายถึงสำเนียงภาษาจีนที่ใช้ได้ทั่วไป หรือสำเนียงภาษาจีนกลาง แต่ในปัจจุบันนี้ไต้หวันและคนจีนในอีกหลายประเทศยังคงนิยมใช้คำว่า 国语 เหมือนเดิม) โดยกำหนดนิยามของภาษาจีนกลางให้รอบคอบและชัดเจนมากขึ้น ซึ่งใช้มาตรฐาน 3 ข้อดังนี้

1.ใช้สำเนียงปักกิ่งเป็นมาตราฐานในด้านการออกเสียง
นับ ตั้งแต่สมัยราชวงศ์หยวน(元朝 ค.ศ.1206-1368) ปักกิ่งได้กลายเป็นศูนย์กลางทางการเมือง เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมของจีนมาโดยตลอด สำเนียงปักกิ่งได้เผยแพร่ไปทั่วประเทศอย่างกว้างขวาง จึงมีบทบาทและอิทธิพลมากกว่าสำเนียงอื่น ๆ

2.ใช้ภาษาท้องถิ่นภาคเหนือของจีนเป็นมาตรฐานในด้านการใช้คำศัพท์
ประชากร ที่ใช้ภาษาท้องถิ่นภาคเหนือของจีน (ซึ่งรวมสำเนียงปักกิ่ง) มีจำนวนมากที่สุด กล่าวคือ ชาวฮั่นมี 73 เปอร์เซ็นต์ขึ้นไปใช้ภาษานี้และกระจายไปอยู่ทั่วประเทศจีน

3.ใช้วรรณกรรมที่เขียนด้วยภาษาจีนยุคปัจจุบัน และเป็นที่ยอมรับเป็นมาตรฐานด้านไวยการณ์
ก่อน สมัยราชวงศ์ถัง (唐朝 ค.ศ.618-907) ภาษาเขียนของภาษาจีนยังใช้ภาษาจีนโบราณประมาณ 2,000 ปีก่อน หลังจากนั้นถึงจะหันมาใช้ภาษาที่ใกล้เคียงกับภาษาพูดในยุคนั้นมาเป็นภาษา เขียน (白话文) ในการประพันธ์วรรณกรรมและในสมัยราชวงศ์ซุ่ง (宋朝 ค.ศ.960-1297) กับราชวงศ์หยวน วรรณกรมรูปแบบใหม่นี้ค่อย ๆ พัฒนาขึ้นมาจนกลายเป็นกระแสหลักของภาษาเขียนในยุคดังกล่าว ต่อมาในสมัยราชวงศ์หมิงกับราชวงศ์ชิง วรรณกรรมรูปแบบใหม่นี้เผยแพร่และเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวาง จนกระทั้งมีการพัฒนาและสืบทอดกันมาจนถึงปัจจุบันนี้ จึงสมควรยึดถือวรรณกรรมรูปแบบนี้เป็นมาตรฐานในทางด้านไวยากรณ์

สิ่ง ที่สมควรจะชี้แจงก็ืคือ สำเนียงภาษาจีนกลางไม่ได้เท่ากับสำเนียงปักกิ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ เนื่องจากสำเนียงภาษาจีนกลางมีการตัดเสียงพิเศษบางเสียง และคำศัพท์พิเศษบางส่วนจากสำเนียงปักกิ่งออกไป

นับตั้งแต่เริ่ม มีการรณรงค์ให้ใช้สำเนียงภาษาจีนกลางอย่างจริงจังจนถึงปัจจุบันนี้ เวลาได้ผ่านพ้นไปแล้วเกือบร้อยปี และประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง โดยเฉพาะในช่าวประมาณ 30 ปีที่ผ่านมานี้ สังคม เศรษฐกิจ และการคมนาคมของจีนได้รับการพัฒนาอย่างรวดเร็ว การศึกษาของคนจีนโดยส่วนรวมเริ่มดีขึ้น ในขณะเดียวกันสื่อชนิดต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นโทรทัศน์หรือวิทยุ ล้วนแต่ใช้ภาษาจีนกลาง ได้เข้ามามีบทบาทมากยิ่งขึ้นในชีวิตประจำวันของคนจีนทั่วไป จึงส่งผลให้คนจีนพี่พูดภาษาจีนกลางเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ในปัจจุบันนี้กล่าวได้ว่าคนจีนทุกคนสามารถฟังเข้าใจภาษาจีนกลางได้ แต่คนที่พูดไม่ได้หรือพูดไม่ชัดยังคงมีอยู่เป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะผู้ที่อยู่ชนบท ทางภาคใต้ หรือบริเวณที่ห่างไกลความเจริญ หรือแม้กระทั้งในเมือง ผู้ที่มีอายุ 40 ปีขึ้นไปยังคงมีจำนวนไม่น้อยที่พูดภาษาจีนกลางไม่ได้ ทั้งนี้เป็นเพราะว่าพวกเขาเหล่านั้นไม่เคยหรือไม่ค่อยได้มีโอกาสพูดภาษา จีนกลาง โดยยังคงใช้แต่สำเนียงภาษาท้องถิ่นของตนเองอยู่ตลอดเวลา

อย่าง ไรก็ตาม ถึงแม้ว่าสำเนียงภาษาจีนของคนจีนในแต่ละพื้นที่จะต่างกันมาก และยังมีคนจำนวนมากพูดภาษาจีนกลางไม่ได้ (ฟังได้อย่างเดียว) แต่ยังโชคดีที่คนจีนทั้งหมดใช้ระบบการเขียน ระบบเดียวกัน เมื่อพูดคุยกันไม่เข้าใจก็เขียนเอา นี่คือเหตุการณ์ที่พบเห็นบ่อยคนชินตาในสมัยก่อน แต่คงจะกลายเป็นอดีตไปในอีกไม่นานเมื่อทุกคนสามารถพูดภาษาจีนกลางได้

อ้างอิงข้อมูลจาก https://www.dict2u.com