这绿岛像一只船
เกาะเขียวมรกตดั่งนาวาลำหนึ่ง
在月夜里摇呀摇
โคลงเคลงอยู่ในแสงจันทร์ยามราตรี
情郎哟你也在我的心坎里飘呀飘
สาวเจ้าเอย เธอลอยละล่องอยู่ในห้วงทะเลใจฉัน
让我的歌声随那微风
ให้ลำนำเพลงของฉันปลิวไปกับสายลม
吹开了你的窗帘
เพื่อพัดเปิดม่านหน้าต่างของเธอ
让我的衷情随那流水
ให้ความในใจฉันไหลไปกับสายน้ำ
不断的向你倾诉
เพื่อพร่ำบอกต่อเธอไม่ขาดสาย
* 椰子树的长影
เงามะพร้าวที่ทอดยาว
掩不住我的情意
มิอาจบดบังความรักของฉัน
明媚的月光更照亮了我的心
แสงจันทร์เจิดจ้ายิ่งส่องให้ใจฉันกระจ่าง
这绿岛的夜已经这样沉静
ยามราตรี ณ เกาะสีเขียวมรกต ช่างเงียบสงัดเพียงนี้
情郎哟你为什么还是默默无语 *ซ้ำ
สาวเจ้าเอย ใยเธอยังคงมิเอ่ยคำใด
ศัพท์
衷情 [zhōngqíng] ความรู้สึกที่เก็บอยู่ลึกๆ ในใจ
倾诉 [qīngsù] ระบายความในใจ
明媚 [míngmèi] (ทัศนียภาพ)สวยวิจิตรตระการตา
沉静 [chénjìng] เงียบสงัด เงียบสงบ
เพลง “ลี่ว์เต่าเสี่ยวเยี่ยฉี่ว์(绿岛小夜曲)” ประพันธ์เนื้อร้องโดย “พาน อิงเจี๋ย(潘英杰)” ประพันธ์ทำนองโดย “โจว หลานผิง(周蓝萍)” ผู้ร้องต้นฉบับคือนักร้องสาวชาวหนานจิง นามว่า “จื่อเวย(紫薇)”
เพลง “ลี่ว์เต่าเสี่ยวเยี่ยฉี่ว์” คำว่า “ลี่ว์เต่า(绿岛)” หรือ เกาะสีเขียว นั้นหมายถึง เกาะไต้หวัน โดยเพลงนี้ถือกำเนิดขึ้นในค่ำคืนหนึ่งของฤดูร้อนปี 1954 ซึ่งเป็นปีที่ พาน อิงเจี๋ย และ โจว หลานผิง เดินทางมายังเกาะไต้หวันเพื่อเข้าทำงานในสถานีวิทยุกระจายเสียงกลางแห่งไต้หวัน ที่มาของเพลงเกิดขึ้นอย่างเรียบง่าย เริ่มจากที่ในค่ำคืนหนึ่ง ทั้งคู่นั่งสนทนากันว่าในต่างประเทศนั้นมีเพลง Serenade เพราะๆ ที่มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่มากมาย ทว่าเสียดายที่จีนไม่ค่อยมี ดังนั้นในค่ำคืนนั้นเอง พาน อิงเจี๋ย จึงได้แต่งเนื้อร้องเพลงดังกล่าวขึ้นมาโดยอ้างอิงจากสภาพภูมิทัศน์ของเกาะไต้หวันที่ผ่านสายตาเขา ทั้งเกาะสีเขียวขจีและต้นมะพร้าวสูง นำมาร้อยเรียงเป็นเพลงรักของหนุ่มสาว จากนั้นจึงมอบให้ โจว หลันผิง แต่งทำนองเพลง รวมทั้งตั้งชื่อเพลงว่า “ลี่ว์เต่าเสี่ยวเยี่ยฉี่ว์” ทั้งยังมอบให้นักร้องนาม “จื่อเวย” ร้องในรายการหนึ่งของสถานีวิทยุกลางแห่งไต้หวันด้วย
ต่อมาเพลงดังกล่าวได้รับความสนใจจากบริษัทเพลงฟิลิปินส์ นำไปอัดแผ่นเสียงขายจนโด่งดังในฟิลิปินส์ มาเลเซีย อินโดนีเซีย จนกระทั่งในปี 1958 บริษัทเพลงเฟิ่งหมิง ของไต้หวันเพิ่งค้นพบว่าเพลงดังกล่าวมีต้นกำเนิดอยู่ในไต้หวันนี่เอง จึงได้นำเพลง “ลี่ว์เต่าเสี่ยวเยี่ยฉี่ว์” ฉบับ “จื่อเวย” ซึ่งเป็นต้นฉบับนี้มาอัดแผ่นเสียงขายจนทำให้เป็นที่รู้จักในไต้หวันมากขึ้น แต่เพลงนี้มาโด่งดังจริงๆ ในปี 1961 เมื่อบริษัทเพลงซื่อไห่ นำเพลงดังกล่าวมาอัดแผ่นจำหน่ายอีกครั้ง ทำให้เพลงนี้โด่งดังไปทั่วทั้งเกาะ และค่อยๆ ขยายไปทั่วเอเชีย กลายเป็นเพลงอมตะอีกเพลงหนึ่งที่ถูกนำมาร้องใหม่หลายต่อหลายครั้ง ทั้งยังเคยได้รับการจัดว่าเป็นหนึ่งใน “10 เพลงอมตะ100 ปีประจำศตวรรษที่ 20” โดยถูกจัดไว้ในลำดับที่ 3
อย่างไรก็ตาม คำว่า “ลี่ว์เต่า” ที่หมายถึง เกาะไต้หวัน ไปคล้องกับชื่อเกาะ “ลี่ว์เต่า(Green Island)”ซึ่งในอดีตไต้หวันเคยใช้เป็นที่คุมขังนักโทษทางการเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเหตุการณ์ “White Terror” (ปี 1949-1987) จนในเวลาต่อมามีนักเขียนนามว่า “ไป่หยัง(柏杨)” ซึ่งเคยถูกคุมขัง ณ เกาะดังกล่าวออกมาอ้างว่า เพลง “ลี่ว์เต่าเสี่ยวเยี่ยฉี่ว์” จริงๆ แล้วนักโทษซึ่งถูกคุมขังอยู่ในเกาะ นามว่า “เกา อี้ว์ตัง(高钰铛)” แต่งเนื้อร้องขึ้นก่อนที่จะเสียชีวิต ทว่าภายหลังถูกนักวิชาการหลายฝ่ายออกมาคัดค้านว่าไม่น่าจะเป็นความจริง เนื่องเพราะคำกล่าวอ้างของไป่หยัง มีความคลาดเคลื่อนเรื่องเวลาและข้อเท็จจริงหลายประการ
อ้างอิงข้อมูลจาก : https://www.manager.co.th/China/ViewNews.aspx?NewsID=9540000054944
